Strach jest podstawową, pierwotną cechą ludzką. Jest to reakcja organizmu, która motywuje nas do ucieczki lub obrony. Środowisko wodne nie jest naturalnym środowiskiem człowieka, dlatego nie czujemy się w wodzie pewnie. Pojawia się strach. Poniżej przedstawię 3 kroki na oswojenie się z wodą, rady te nie są tylko skierowane do rodziców dzieci, ale i osób dorosłych:
- Małe kroczki (małe etapy), czyli nie od razu Rzym zbudowano. Nie można się zniechęcać porażkami, oswajanie powinno być stopniowe. Można rozpocząć albo od moczenia nóg, później trochę wyżej itp., lub odwrotnie- najpierw zaczynamy od oswojenia z wodą naszej twarzy, uszu, żeby się przyzwyczaić. Proste ćwiczenia można wykonywać w wannie, zanurzając twarz i przy okazji rozpocząć proces wypuszczania powietrza nosem, żeby się woda do tego nosa nie nalewała.
- Cierpliwość. Krok ten jest mocno powiązany z pierwszym. Jak z nauką wszystkiego musimy uzbroić się w morze cierpliwości, która nie powala nam się poddawać. Proces oswajania się może być bardzo praco i czasochłonny. Każdy ma swój rytm, ale nie można niczego przyśpieszać, bo wtedy można się jeszcze bardziej do tego zniechęcić i zrazić.
- Zabawa! Nie tylko nauka, ale i oswajanie się z nowymi rzeczami powinno sprawiać nam radość i przyjemność, można pomyśleć nad zaadoptowaniem zabaw na powierzchni i spróbować podobnie bawić się w wodzie, np. kto powiedział, że piłkę trzeba grać na boisku? Można zmodyfikować zasady tak, że i zabawa piłką w wodzie będzie przyjemna, a przy okazji spędzając czas w wodzie oswajamy tego naszego, małego, wewnętrznego stracha J