Strach przed wodą jest zjawiskiem dość powszechnym zarówno u dzieci, jak i dorosłych.
Lęku przed wodą nie powinno się bagatelizować, gdyż jest dla wielu osób źródłem dużego stresu. Do przełamywania strachu należy podejść z cierpliwością i dużą uwagą.
Emocje związane z kąpielą czy nauką pływania powinny być pozytywne. Jednak emocję związane ze strachem hamują proces nauki pływania.
Czy wiesz jak można podzielić lęk przed wodą?
Według profesora Kępińskiego lęk przed wodą dzieli się na cztery grupy, tzn.:
- Lęk biologiczny
- Lęk społeczny
- Lęk moralny
- Lęk dezintegracyjny
To właśnie lęk biologiczny jest z nich najważniejszy, ponieważ wszystko od niego wychodzi. Środowisko wodne nie jest środowiskiem naturalnym człowieka. W chwili zagrożenia np. kiedy nie potrafimy pływać lub mamy negatywne doświadczenie z wodą to instynktownie będziemy odczuwać strach, ponieważ boimy się nieznanego.
Często dziecko czuje lęk przed wodą nieświadomie. Nie zna jej.
Kąpiel w domu
Złe doświadczenie związane z kąpielą: zbyt zimna lub za gorąca woda, poślizgnięcie się, zachłyśnięcie wodą, używanie kosmetyków podrażniających oczy oraz lęk i obawy rodziców przed polewaniem głowy, twarzy i uszów dziecka w czasie kąpieli mogą pogłębiać negatywne doznanie z wodą. Takie zachowania mogą spowodować niechęć w nauce pływania.
Nauka pływania a lęk przed wodą
Jest to największy problem podczas nauczania pływania. Jak nauczyć dziecko pływać, skoro się boi i stwarza ogromny opór? Czy na siłę go uczyć?
Jest wiele sposobów na oswojenie ze środowiskiem wodnym. Oto niektóre z nich:
1. Postępowanie nauczyciela podczas lekcji pływania z dzieckiem lękliwym
Nauczyciel powinien być jak psycholog i psychoterapeuta w jednym. Zrozumienie, łagodne usposobienie i spokojny głos nauczyciela może przekonać dziecko do wody.
2.Zapobieganie sytuacjom lękotwórczym
Nadzwyczaj lękotwórcze są sytuacje, w których woda zalewa dziecku twarz. Nauczyciel powinien spokojnie i ostrożnie oswoić dzieci z wodą i całym obiektem. Będzie to pierwszy krok zapobiegania sytuacjom lękotwórczym.
3. Natychmiastowe rozpoznanie dzieci, które przejawiają lęk przed wodą
Najlepiej jest obserwować uczących się. Zwykle dzieci, które boją się wody, ustawiają się na końcu grupy, chowają się, unikają wykonania zadań, czasami są agresywne, albo nadmiernie pobudzone, inne jeszcze będą płakać i odmawiać wejścia do basenu.
4. Indywidualne podejście do każdego dziecka, u którego wystąpił lęk
Indywidualizacja zadań oraz indywidualne podejście do ucznia lękliwego redukuje strach. Dziecko powoli przyzwyczaja się do istniejących warunków, potrzeba na to trochę czasu. Dziecko musi widzieć i czuć, że nauczyciel go wspiera i pomaga mu.
5. Określenie przyczyny powstałego lęku
Podczas lekcji pływania, może być to strach przed utonięciem. Ktoś może miał przykre doznania w wodzie, np. zachłysnął się. Do typowych lęków zaliczyć można zalewanie twarzy, utrata równowagi, brak kontaktu z podłożem, uderzenie o taflę wody podczas skoków, wlewanie wody do ust, nosa i uszu.
6. Wyjaśnić dziecku przyczyny jego niepokoju
Wymaga to cierpliwości i konsekwencji, gdyż proces ten zwykle jest długotrwały. Dobrze jeśli dziecko samo sprawdzi, że zagrożenia nie ma.
7. Stosowanie atrakcyjnych przyborów pływackich
Jeśli przybory pływackie są fajne, ładnie wyglądają, są bezpieczne, to mogą uruchomić pozytywne emocje.
8. Stosowanie ciekawych i bezpiecznych zabawy w wodzie
Poprzez zabawy dziecko się uczy i przezwycięża lęk.
9. W wyjątkowych sytuacjach rezygnacja z uczenia pływania dziecka, które ma zbyt silny lęk przed wodą
Zdarzają się takie dzieci, które są tak bardzo przerażone, panikują i najchętniej w ogóle by wyszły z wody. Jeśli dochodzi do sytuacji wręcz dramatycznych, to najlepiej na jakiś czas zrezygnować z nauki i podejść do niej za jakiś czas.
Gdy dziecko boi się wody. Wspieraj. Oswajaj. Bądź miły. Cieszyć się z każdego małego sukcesu i wytrwale dążyć do celu.